Wieża zamkowa (wysokość: 24 metry, średnica: 8,9 metra, grubość muru u podstawy: 2,75 metra) miała typowy układ wieży ostatecznej obrony, w jej górnej partii znajdowały się pomieszczenia, w których można było się schronić oraz te przeznaczone do obrony. Dolna część wieży służyła za więzienie. Prawdopodobnie na zamku Henryk III kazał umieścić klatkę, w której zamknął swego brata stryjecznego Henryka Legnickiego, aby w ten sposób wymusić na nim oddanie części księstwa wrocławskiego. Uwięziony wytrzymał w niej trzy miesiące, choć klatka była tak skonstruowana, że nie mógł w niej ani stać, ani siedzieć. Jan II Szalony za nieposłuszeństwo uwięził w wieży rajców miejskich, z których siedmiu, po kilku miesiącach, zmarło śmiercią głodową. Od XV wieku od południowej strony zamku istniały ogrody, w których mieściły się baseny, liczne pawilony, herbaciarnia oraz stał zegar słoneczny